Nadzieja ma skrzydła, przysiada w duszy i śpiewa pieśń bez słów,
która nigdy nie ustaje, a jej najsłodsze dźwięki słychać nawet podczas wichury.
Emily Dickinson

Niech nasza droga będzie wspólna. Niech nasza modlitwa będzie pokorna. Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.
— Jan Paweł II (Karol Wojtyła)

"Był sobie raz Wróbelek zamknięty w klatce. Nikt nie pytał czy jest szczęśliwy, nikt nie widział, że płacze, że dusi się w tej klatce. A mały ptaszek bardzo przeżywał swoją niewolę. Pragnął wolności, lecz bał się i nie wierzył, że może o nią walczyć. Niewiele jadł, tęsknił i był bardzo smutny. Pewnego dnia do klatki Wróbelka zawitał radosny Promyk Słońca. Promyk przesuwał się po szarej klatce, przez chwilę zatrzymał się na Wróbelku i ogrzał jego szare piórka, aż wreszcie powoli zaczął opuszczać klatkę. I wtedy Wróbelek zapragnął podążyć za Promykiem. Bardzo się bał, ale to pragnienie było silniejsze. Zebrał całą swoją odwagę i siły po czym powoli, lecz uparcie zaczął przeciskać się przez szpary między kratami klatki. Udało się! To bolało, ale udało się! Teraz Wróbelek ma naderwane skrzydełko, lecz jest: WOLNY!!! I choć jest ranny żyje nadzieją, że znów będzie latać, wierzy, że odnajdzie swój Promyk Słońca..."

Nadzieja bywa,jeżeli ktoś wierzy,
że ziemia nie jest snem,lecz żywym ciałem,
I że wzrok,dotyk ani słuch nie kłamie.
A wszystkie rzeczy,które tutaj znałem,
Są niby ogród,kiedy stoisz w bramie.
Wejść tam nie można ale jest na pewno.
Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli,
Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną
W ogrodzie świata byśmy zobaczyli.
Niektórzy mówią,że nas oko łudzi
I że nic nie ma,tylko się wydaje,
Ale ci właśnie nie mają nadziei.
Myślą,że kiedy człowiek się odwróci, Cały świat za nim zaraz być przestaje,
Jakby porwały go ręce złodziei.

Czesław Miłosz